Πριν λίγες εβδομάδες έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο της Marie Kondo “Σπίτι σε Τάξη. Ζωή σε Τάξη” από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος. Το άφησα σε ένα ραφάκι της κουζίνας, σε σημείο που να το βλέπω καθημερινά, με σκοπό κάποια στιγμή να το ανοίξω και να το διαβάσω. Για όσους δεν γνωρίζουν (ή δεν έχουν Netflix) η Marie Kondo έχει δημιουργήσει τη διάσημη πλέον μέθοδο KonMari, σύμφωνα με την οποία τον σπίτι μας μπορεί να μπει σε τάξη, απαλλάσσοντάς το από όλα εκείνα που δεν χρειαζόμαστε πια. Εννοείται πως έχει εκατομμύρια λάτρεις σε ολόκληρο τον κόσμο και πρόσφατα απέκτησε και δική της σειρά στο Netflix. Το να πω ότι το περιοδικό Time τη συμπεριέλαβε στους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως, ίσως είναι περιττό.

Που λες μου κέντρισε το ενδιαφέρον αυτό το βιβλίο, γιατί από τους τίτλους του κατάλαβα ότι έχει γραφτεί για ανθρώπους σαν κι εμένα – που αφήνουν δηλαδή πολλά πράγματα εκτός ντουλάπας και πολλές φορές στο πάτωμα, που μαζεύουν διάφορα μπουκαλάκια στο μπάνιο, που ψάχνουν να βρουν πράγματα τους σε δέκα διαφορετικές τσάντες. Ναι, ναι είμαι και εγώ τέτοια. Το βιβλίο μπορώ να πω διαβάζεται αποσπασματικά και ευχάριστα και ενώ σου λέει πράγματα απλά – δεν είναι δηλαδή και πυρηνική φυσική – παρόλα αυτά σε κάνει να σκεφτείς “μα καλά εγώ πως δεν το έχω σκεφτεί αυτό;”. Ανάμεσα σε όλα αυτά που διάβασα θέλω να μοιραστώ μαζί σου τη συμβουλή της Marie Kondo για το ποια βιβλία να κρατήσουμε, όταν φτάνει η ώρα να φτιάξουμε τη βιβλιοθήκη μας ή τα ράφια μας με τα βιβλία.

Ο μαγικός αριθμός για την Kondo σε αυτή την περίπτωση είναι το 30 και το κόλπο είναι να κρατάμε τα βιβλία που ανήκουν  στη λίστα με τα αγαπημένα μας (όχι αυτά που μας δίνουν απλά χαρά ή ευχαρίστηση). Αν ένα βιβλίο σου δίνει μέτρια ευχαρίστηση – δηλαδή περιέχει λέξεις ή φράσεις που σε συγκινούν και θέλεις να ξαναδιαβάσεις – εκεί είναι που τα πράγματα λιγάκι σε δυσκολεύουν. Αυτό που έκανε η ίδια – η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω αν πηγαίνει σε πολλούς βιβλιοφάγους η καρδιά να το κάνουν – είναι να σκίσει τη σχετική σελίδα από το βιβλίο και να τις συγκεντρώσει όλες σε έναν φάκελο. Εφάρμοσε δηλαδή τη “μέθοδο μείωσης του κύριου όγκου”. Βέβαια, όπως εξομολογείται, δύο χρόνια μετά από αυτή την εφαρμογή συνειδητοποίησε πως δεν είχε ανοίξει ποτέ της αυτό το φάκελο και πως τελικά όλη αυτή η προσπάθεια είχε γίνει μόνο και μόνο για να νιώσει εκείνη καλύτερα.

Η συμβουλή της λοιπόν πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, ποια βιβλία κρατάμε και ποια όχι, είναι πως τη στιγμή που πέφτει στα χέρια σου για πρώτη φορά ένα βιβλίο είναι και η σωστή στιγμή για να το διαβάσεις. Μετά θα αποφασίσεις αν θέλεις να το κρατήσεις ή όχι – με γνώμονα όμως πάντα να διατηρείς τη συλλογή σου μικρή.

Τι λες; Σε έπεισε η Kondo;